DIE DARLING - Brudick

ข้อมูลเบื้องต้น

ขอเพียงแค่เอ่ยเท่านั้น ได้โปรด เอ่ยมันออกมาต่อให้คุณไม่ต้องการ คุณก็แค่พูดมันไป.   ผมจะไม่ต่อแยคุณอีกถ้าคุณไม่ได้รู้สึกเช่นเดียวกับผม  ผมกระซิบข้างหูบรูซอยู่บนเตียงแผ่นหลังเขาแนบชิดอกของผม ผมเสียดสีเพียงแผ่วเบาตามเนื้อผ้านุ่มละมุน หายใจลดผาดแผ่วลงต้นคอของพ่อบุญธรรม ผมรู้ว่าผมสกปรกที่คิดเรื่องแบบนี้กับเขา แต่เชื่อผมเถอะว่ามันเกิดจากความรู้สึกแสนบริสุทธิ์ข้างในที่ผมห่วงแหนอยากเก็บสงวนไว้เพียงเขา มันบังคับไม่ได้และสวยงามเกินกว่าจะเป็นความวิตถารของอารมณ์  ร่างกายบรูซไม่ไว้ติ้งมีเพียงเงาสะท้อนใบหน้าจากกระจกหน้าต่างที่มืดครึ่ม สายตาที่จ้องมองอย่างมีความหมายลึกซึ้ง ดวงตาที่ไม่เสแสร้งวาววับไปด้วยความรู้สึกและม่านตาที่เปิดกว้างพร้อมจะเผยความในที่ฝังลึกมานาน ผมจ้องมองกลับอย่างมีความหวัง ผมบรรจงแนบริมฝีปากที่ต้นคอเขาหลับตาให้กับความรู้สึกที่อัดแน่น ลากผ่านเบาๆไปที่กกหู “ ไ ด้ โ ป ร ด บ อ ก ผ ม “ 

บรูซตะแคงใบหน้าแนบกับใบหน้าของผม เราต่างหายใจสูดดมกลิ่นกายของกันและกัน “ นายรู้สึกยังไง”.  ผมยังคงค้างเติ่งที่กกหูก่อนจะลืมตาขึ้นมาแล้วกล่าว “ ร้อน “ ริมฝีปากสัมผัสคละเคล้าไปทั่วแนวต้นคอของบรูซ ผมอึดอัดที่เขาทอดสะพานมาให้แต่กลับเหมือนกับว่าผมคิดไปเองทั้งนั้น เสียงของผมสะอื้นเบาๆ ทรมานเหลือเกิน ผมรีบลุกออกไปทันทีโดยไม่มองเขา ถ้าผมอยู่ต่ออีกสักเพียงนาทีผมคงร้องไห้ราวกับคนขาดใจ ผมแหงนหน้ามองเพดานเพื่อไม่ให้น้ำในตามันไหล ผมสาวเท้าเดินอย่างรวดเร็วและภาวนาให้ความรู้สึกนี้จ่างหาย ผมรู้ว่ามันผิดแต่ผมก็ทนเก็บมันไว้อย่างนี้ไม่ได้เช่นกัน ผมไม่รู้ว่าเขารู้สึกยังไงกันแน่ แต่ที่รู้เขาล่อลวงผมให้รู้สึกแล้วเมินเฉยทอดทิ้งให้รับรู้เพียงลำพังเพื่อให้กาลเวลาฆ่าผมให้ตายไปเอง.  ผมหยุดนิ่งกลางห้องโถงบ้านที่กว้างใหญ่ไร้แสงสว่างเงียบเหงาและหดหู่  และเพียงพริบตาร่างของผมก็ถูกผลักให้กระแทกติดผนัง ผมเบิกตากว้างน้ำในตายังช่ำถึงจะมองเห็นไม่ชัดแต่ก็รู้ว่าคือบรูซ สายตาเขาดุดันราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ สีฟ้าใสกลายเป็นสีครามทะมึนด้วยอารมณ์ ผมเพย้อปากหายใจด้วยความเจ็บปวด  มือของบรูซกำรอบลำคอผมและออกแรงบีบจนผมหายใจติดขัด “ นายเป็นคนสั่ง แรงหรือเบา เพียงแค่เอ่ยออกมา “ ผมจ้องมองดวงตาบรูซน้ำตาไหลรินเป็นหยาดฝน “ แรงกว่านี้” บีบกำแน่นจนเส้นเอ็นข้อมือเห็นชัด บรูซแนบชิดตัวผมก่อนจะบีบให้แรงยิ่งขึ้น “ และถ้าฉันอยากจะฆ่านายละ ดิ๊ก “ บรูซยิ้มมุมปากก่อนจะจ้องมองดวงตาที่เปียกชื้น “แล้วแต่คุณจะกรุณา” เสียงของผมติดขัดหน้าเริ่มแดงร้อนผ่าวไปด้วยเลือด ผมยกมือขึ้นมาประสานที่มือของบรูซแล้วอองแรงบีบเพิ่มขึ้น ผมเพย้อปากรับอากาศก่อน ทันใดนั้นก็เหมือนผมใกล้ความตายขึ้นไปอีกระดับ บรูซจูบผมอย่างแผ่วเบาย้อนแย้งสิ้นดีกับการกระทำ เขาจ้องมองปฎิกริยาของผมก่อนจะจูบซ้ำและช่วงชิงอากาศในปอด ริมฝีปากทั้งบนและล่างของเราประสานกันแนบสนิท ก่อนจะถูกบดขยี้ด้วยแรงที่นิ้วมือและริมฝีปาก ยิ่งจูบดูดดื่มเท่าไรผมก็ยิ่งใกล้ขาดหายใจขึ้นทุกทีสนิเริ่มจางหายไปเรื่อยๆผมรู้สึกเหมือนทรมานใกล้ขาดใจตายถ่ามกลางความหอมหวาน บรูซกระแทกแนบชิดตัวผมซ้ำแล้วซ้ำเล่ายั่วเย้าโอนเอนร่างกายตามแรงอารมณ์ ผมเริ่มมองไม่เห็นภาพ และไม่คิดว่าจำเป็นต้องเห็นด้วยซ้ำเมื่อผมรู้สึกอัดแน่นจนเกินท่านทน มือของผมไม่มีแรงจะประสานอีกแล้ว ดวงตาเริ่มปิดก่อนจุมพิตนั้นจะหยุดลง บรูซปล่อยร่างของผมตกลงพื้น ผมนอนสำลักอากาศหมดอะไรตายอยากที่เขาไม่ยอมฆ่าผมใหตายไปจริงๆ  “ นายถามฉันว่ารู้สึกยังไง เนี่ยละคำตอบ “ ก่อนที่บรูซจะเดินจากไปทิ้งไว้เพียงผมที่นอนทรมานรอความตายอย่างเงียบงัน

#เป็นเพียงความเพ้อเจออยากระบายของผู้แต่ง 

#เขียนผิดผลาดประการใดขออภัยด่วยนะคะพอดีเขียนเสร็จก็รีบอัพลงเลย 

#อยากอ่านbruxในสไตล์รุนแรงบ้างแต่ไม่มีใครแต่งเลย